واردات خودرو در ایران از دهه سی به طور قابل توجهی اوج گرفت. در این دوره تنوع وانت بارهای آمریکایی به شدت بالاتر از بقیه محصولات بود. با این حال شاید بتوان محبوب‌ترین وانت بار بازار ایرانرا فولکس واگن T1 نامید. این پیکاپ جادار و بادوام، مصرف سوخت بسیار کمی داشت و با وجود شتاب نه چندان خوب، به خاطر به صرفه بودن محبوبیت زیادی کسب کرد.
از اواخر دهه سی، رفته رفته کارخانجات خودروسازی پا به عرصه گذاشتند که اولین آنها را جعفر اخوان براساس شرکت سهامی جیپ ایران تاسیس کرد. این شرکت بزرگ در ابتدا به واردات محصولات مختلف جیپ اقدام کرد. در مرحله بعدی و با افتتاح کارخانه در جاده مخصوص کرج، محصولات مختلفی عرضه شدند که در این بین پیکاپ‌های جیپ نیز وجود داشتند که در صنایع مختلفی به کار رفته شدند. وانت سیمرغ نیز ادامه‌دهنده راه همین جیپ‌های بارکش بود.
از همان دهه سی، پای سه چرخه‌های باربر ایتالیایی برند پیاجیو (تولید کننده وسپا) با نام Ape به ایران باز شد. این سه چرخه‌های کوچک و کم مصرف، برای باربری در شهرهای شلوغی نظیر تهران، خصوصاً در معابر پر رفت و آمدی مثل بازار ایده‌آل بودند. در دهه چهل محبوبیت این سه چرخه‌ها با وارد شدن مزدا K360 که به مراتب ارزان‌تر بود افزایش یافت. این مزداها که از اواخر دهه سی به ایران آمده بودند، در دهه بعد موفقیت بیشتری کسب کردند و در سراسر ایران به وفور یافت می‌شدند و موجبات صنعتی شدن سریع ایران در این دهه را فراهم آوردند.
اولین محصولات شرکت سهامی ایرانی تولید خودروهای سیتروئن یا همان سایپا، نمونه‌های ون کاربردی مدل 2CV بود. این خودروها که پدر معنوی انواع ژیان در ایران هستند، با آن که شکل و شمایل یک ون را داشتند، اما از نظر کاربری به وانت بارهای مسقف این روزها نزدیک‌تر بودند. این سیتروئن‌ها در آن زمان ارزان‌ترین خودروی صفر کیلومتر در بازار کشورمان بودند.
پیکان در اردیبهشت سال 1346 متولد شد، اما نمونه وانت آن تقریباً دو سال بعد و با قیمتی کمتر (زیر 14 هزار تومان) عرضه شد. ایران ناسیونال پیکان وانت را برای سیراب کردن بازار تشنه کشورمان طراحی کرده بود، اما همواره سودای صادرات آن به سراسر جهان را داشت و حتی برنامه صدور آن به آمریکای شمالی و حتی اروپای شرقی را تا سال‌های مدید در سر داشت.
ورود نیسان به ایران:
در اواسط دهه چهل، شرکت تازه تاسیس زامیاد اقدام به واردات نیسان جونیور کرد. این وانت بار سختکوش، به تدریج توانست خودش را به عنوان یکی از پیکاپ‌های محبوب بازار ایران مطرح کند. همین امر سبب شد تا نسل بعدی این خودرو در سال 1349 به ایران بیاید.
شرکت زامیاد با شرکت نیسان یک قرارداد همکاری امضا کرد. آنها وظیفه مونتاژ نیسان جونیور را برعهده گرفتند. وانت نیسان به مرور جای خود را در بازار ایران باز کرد. کمتر کسی فکرش را می‌کرد که این خودرو به یکی از اصلی‌ترین خودروهای باربری در ایران تبدیل شود. از آن زمان تاکنون، بیشتر باربری‌های کشور توسط این وانت بار انجام می‌شود. در سال ۱۳۶۵، این ماشین با نام سایپا ۲۴ وارد بازار ایران شد. سپس در سال ۱۳۷۷، این خودرو با تغییرات در بخش فنی خود، با نام زامیاد ۲۴ تولید شد. این خودرو تا سال ۱۳۸۸ بدون تغییر در سیستم فنی خود، در حال انجام کارهای اسباب کشی و باربری در تهران و شهرستان‌ها بود.
شرکت سایپا در سال ۱۳۸۸، تغییرات مهمی در سیستم فنی وانت نیسان ایجاد کرد. آنها به این خودرو ترمز ضد قفل و سیستم ebd را اضافه کردند. این مدل زامیاد ۲۴nb نام گرفت و روانه بازار کشور شد. از سال ۸۸ تاکنون مدل‌های متفاوتی از نیسان آبی تولید و عرضه شده است. جالب است بدانید، این خودرو به دلیل انجام کارهای باربری مردم، به «باربر نجیب» لقب گرفته است. براساس آمار، وانت نیسان از سال ۱۳۵۱ تاکنون میزان ۲.۱ تریلیارد تن بار در جاده‌ها و خیابان جابه‌جا کرده است. این میزان بار برابر با وزن هشت هزار برج میلاد تهران است.
شرکت خودروسازی سایپا، نیسان وانت به صورت راست فرمان را به کشورهای پاکستان و کنیا صادر کرده است. تُناژ بالای باربری نیسان، سهولت تعمیر و نگهداری آن، لوازم یدکی ارزان و دارا بودن لاستیک‌های کامیونتی و شاسی مناسب، این خودرو را از سایر وانت‌های رقیب در مقاصد صادراتی متمایز کرده است.
در آمارهایی که سازمان استاندارد ایران هر از چندگاهی در مورد کیفیت خودروهای داخلی منتشر می‌کند، “نیسان زامیاد” معمولا در قعر جدول قرار دارد که این امر به دلیل ایمنی بالای این خودرو هست.
